12 Mart 2013 Salı

Yeni Yeni Huylar

Can'a bir haller oldu :)
Bronşit olduktan sonra benden çok uzaklaşmıştı sanki haklı olarak. Ee tabi sürekli biri sizin burnunuza kulak temizleme çubuğu soksa, hortumla burnunuzu temizlese, ağzınıza ilaç, ıhlamur gibi bilimum seyler sokuştursa, dakika başı alnınızdan, kulağınızdan ateşinizi ölçse sizde sinir yaparsınız :) Hatta giderek içerliyordum babasını görünce gülücükler atarken bei görünce yüzünü çevirmesine.
Ama şu son 2-3 gündür beni görünce yüzünde güller acıyor. Sürekli kucağımda olmak, sarılmak, yüzüme uzun uzun bakmak istiyor. Anneannesi veya baskalarının kucaginda durmak istemiyor. Ortamda ben yoksam mızmızlanıyor. Ayrıca memeye düşkün oldu. Öğleden sonra meyve yemek istemiyor, memeye gelmek istiyor, ağlıyor. Dün tahlil yaptırmak için anneme erken gelmesini rica ettim. Sabah erkenden geldi. Gitmeden önce anneme zorluk olmasın diye Can'ı uyuttum. Sadece 2-3 saatligine olmayacaktım ve sorun yaşayacaklarını hiç düşünmedim. Sonuçta ilk defa yalnız kalmıyorlardı. Eve geldigimde annemin suratı asıktı ve başladı söylenmeye. Öğle yemeğinden sonra Can'ın uykusu gelmiş. Annem eski uyguladığımız sistem olarak kucağında dolaştırıp şarkılar söylemiş ama nafile. Bizimkinin damarı tutmuş ve başlamış ağlamaya. Neredeyse bir saat annemin elini ayağını dolandırmış. Sonunda annem duruma uyanmış ve hemen az miktarda mama hazırlamış. Zaten bizimkisi biberonu görünce uykuya dalmış :)
Bugünse sabah 7 de uyandık. Yemek ve kısa bir oyun molasından sonra tekrar uyuduk koyun koyuna. Yaklaşık 1 saat uyuduktan sonra yine oyun oynadık. Sonrasında kahvaltı , oyun, kısa bir öğle uykusu molası ve öğle yemeği, oyun, oyun oyun ... Saat üçte annem geldiginde bende pil bitmişti :) Ne doğru düzgün kahvaltı edebildim, ne islerimi yapabildim. Tek yapabildiğim öğle yemeğini hazırlamak, mutfağı toparlamak oldu. Annem gelince de pek bir şey değişmedi. Eskiden kahkahalarla oyun oynardı anneannesiyle ama özellikle bugün gözleri hep beni aradı. Ben yakınındayken sorun yok ama yanlışlıkla tuvalete falan gitsem hemen mızıldanmaya başladı.
Tabi bu durum cok hoşuma gidiyor ve biliyorum ki biraz ayaklanınca gözü beni görmeyecek. O yüzden tadını da çıkarmaya çalışıyorum ama inanın insan üstü bir efor sarfediyorum hızına yetişebilmek icin :)
Anlayacağınız aksam yedi buçuk olunca, Can uyuduktan sonra kendimi koltuğa yada yatağa atıyorum ve en az 1 saat kendime gelmeye çalışıyorum :)
Ne olursa olsun Can bambaşka bir dünya, her gunümüz bambaşka. Cok keyif alıyorum.
İyi ki varsın Can'ım :)
Allah isteyen herkese bu mutluluğu yaşatır inşallah çünkü bu duygu herşeye değer :)




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder