O kadar yorgun ve yoğunum ki ne yazacak vaktim ne de halim var uzun zamandır.
Bahar geldi.. Lodostan dolayı migrenim çostu. Yorgunluk da cabası.
Can ise tam bir Can :)
Kanguru ve yavrusu durumlarımız aynen devam ve hatta daha da abartılmış durumda.
Babasını görünce yüzünde hemen bir gülücük beliriyor ve yavru kedilerin kuyruk sallaması gibi sabırsızlıkla sallanmaya başlıyor :) Beraber boğuşmaya kahkahalar atmaya başlıyorlar. Can aynı benim gibi maymun iştahlı. Herşeyden çok çabuk sıkılıyor ve ona ayak uydurmak çoğu zaman çok zor oluyor. Her daim hazır ve nazır bulunmak gerekiyor. Bugün babası Can'ın huylarının benimkilere çok benzediğinden şikayet etti. Çabuk sıkılması, bir anda sinirlenmesi, hırslanması vs.. Nerede kötü huyum var almış sanırım. Eeee normal tabi, armut dibine düşer demişler.
Bu aralar bellediğim ve çok sık kullandığım bir kaç atasözümüz var:
- Armut dibine düşer
- Ne ekersen onu biçersin
- Tok açın halinden anlamaz
İkinci atasözünü eşime, üçüncü atasözünü ise halimden anlamak istemeyen, kaprisli insanlara söylüyorum. Bazen kendi kendime bazen de yüzlerine söylüyorum. İnanın çok rahatlatıyor.
Kafam o kadar dağık ki aklımdan geçenleri sıraya koyamıyorum ve klavye de bana ayak uyduramıyor.
Dediğim gibi çok yorgunum çooook.
Daha dingin bir günde yazsam sanırım çok daha iyi olacak - tabiki böyle bir günüm olursa :)
